کوچه‌ای بود و دری بود و امامی روی خاک            می‌دوید آشفته‌رو ماه تمامی روی خاک

رشتۀ پـوسیده‌ای را روی مرکـب دیده‌ام            عُروَةُ الوُثقی و حبل لَاانفِصامی روی خاک

می‌چکاند ابیات بر پای دری، آن نیمه‌شب            روضه‌هایی شور را با تلخ‌کامی روی خاک

از نجف آئـینه آوردند در آغـوشِ سنگ            ریخت در تعجیل‌شان وادِی السَّلامی روی خاک

از مدیـنه تا مدیـنه اسـم‌هـایی اعـظم‌ست            اسم‌هایی روی نی، چندین اسامی روی خاک

قـبلـۀ حاجـاتِ ما را بی‌نـمـازان می‌برند            می‌رود در دست بت ‌«بیت الحرامی» روی خاک